Źródło: https://shroom.it/pl/
Hodowla grzybów halucynogennych jest w Polsce nielegalna, co w dużym stopniu wynika z ich specyficznych właściwości psychodelicznych. Regulacje prawne zabraniają również posiadania i sprzedaży wyszczególnionych gatunków z tej grupy. Zawartość psylocybiny i innych związków chemicznych powoduje, że zgodnie z przepisami takich grzybów nie można uprawiać. Ich grzybnie nie zawierają jednak żadnych niedozwolonych substancji, dlatego ich sprzedaż do celów hobbystycznych i mykologicznych jest dopuszczalna.
Spis treści
Czym jest hodowla grzybów halucynogennych?
Hodowla grzybów halucynogennych jest złożonym procesem, na który składają się liczne etapy prowadzące do finalnego rozwoju owocników. O ile w Polsce nie można legalnie przeprowadzać pełnego cyklu hodowli na własną rękę, o tyle kolekcjonerzy, badacze i inni amatorzy mykologii mogą zapoznawać się ze specyfiką poszczególnych gatunków poprzez hodowlę i obserwację grzybni. Nie zawiera ona psylocybiny i innych niedozwolonych substancji, dlatego stanowi bezpieczny oraz interesujący obiekt badań mikroskopowych. W naszym sklepie internetowym Shroom.it oferujemy grzybnię w formie growkitów, czyli zestawów zawierających substrat i niezbędne akcesoria. W takiej postaci możesz obserwować liczne odmiany popularnej łysiczki kubańskiej – Psilocybe cubensis, w tym B+, Golden Teacher, Mazatapec, Mexican, Cambodian, Colombian, Thai, McKennaii czy Ecuadorian.
Badania i obserwacje
Grzyby halucynogenne posiadają wiele charakterystycznych cech fizycznych, które są cennym źródłem informacji dla mykologów. Do najbardziej specyficznych należy stożkowata i szeroka budowa kapelusza, który zależnie od odmiany może mieć kształt dzwonkowaty lub owalny. Jego rozmiary zwiększają się wraz z osiąganiem kolejnych faz dojrzałości grzyba. Istotną cechą poszczególnych odmian Psilocybe cubensis jest zasnówka o garbkowatej powierzchni, która zyskuje biało-brązowy kolor przechodzący w zabarwienie szarawe lub niebiesko-zielone. Grzyby te charakteryzują się odciskami grubościennymi i gładkimi, a ich barwa jest zwykle niemal czarna lub ciemnobrązowa. Obserwatorzy mogą też odnotować specyficznie przyrośnięte blaszki, które bardzo odchodzą od powierzchni kapelusza. Na uwagę zasługuje ponadto biało-żółty trzon o dość suchej powierzchni oraz cienki, delikatny pierścień szypułki. Ten ostatni może zmieniać zabarwienie w okresie opadania zarodników.
